Kinderen met PDA zijn zo eenzaam. Ze hebben zoveel liefde te geven en ze weten niet hoe.
Er wordt teveel gekeken naar het gedrag.
Wat kunnen we doen dat zij zich veilig voelen?
Die sterke drang voor autonomie iets meer rust kunnen geven?
Wat is de absolute waarheid? Voor ieder kind zit het anders in elkaar.
Je kunt op internet opzoeken wat je wilt. En vinden door middel van AI, die de informatie plukt van andere websites.
Wat is unaniem? Welke informatie klopt en wat niet?
Geldt voor elk kind hetzelfde?
Het is fijn en kan rust geven als je antwoorden vindt die bij jouw vraag lijken te passen.
Waar is de tijd gebleven van terug naar de eenvoud? Luisteren en antwoorden vinden door een gesprek met elkaar.
Wie heeft ooit bepaald wat de norm is?
We hebben richtlijnen nodig en weten is soms heel erg fijn.
Wel zijn we de tijd vooruitgestreefd of misschien is deze wereld wel ingehaald.
In plaats van alles snel
Is rust, regelmaat en ruimte van groter belang. Dat er écht gekeken wordt naar de behoeften van het individu.
We kunnen heel lang kijken naar wat er aan de hand is of discussiëren over wat de oplossing is. Het gaat er in eerste instantie om wat jouw kind nodig heeft.
Die continue druk van binnenuit. Die onrust in het lichaam en in het hoofd. Dat altijd op je hoede zijn. Je niet begrepen voelen. Eenzaam zijn. Niet kunnen en wel graag willen.
Die diepe koestering naar contact en het ook zo ontzettend eng vinden.
Het bang zijn en toch ook heel goed kunnen maskeren. Eigenlijk gewoon niet weten hoe het ook anders kan.
Stress in het lichaam en in het hoofd. Denken dat je altijd tekort wordt gedaan. Een soort jaloezie die eigenlijk afreageren is.
Een haat-liefde verhouding met het leven, je eigen leven en de omgeving.
De mensen van wie je houdt het hardste wegduwen.
Jezelf niet meer anders voor kunnen doen dan je geleerd hebt.
Altijd de dwang om beter te willen zijn of je verstopt je zo goed dat niemand je meer ziet. En je zelf ook niet meer weet wie je eigenlijk bent.
Kinderen met PDA (of PDA kenmerken) zijn gebaat bij kinderhart contact PLUS.
Een manier van contact maken van hart tot hart, waarbij ik op afstand contact maak zonder dat jouw kind dat bewust merkt omdat jullie het moment van tevoren niet weten.
In de energie van het contact met jouw kind kan ik rust brengen in lichaam en geest. Komt er weer balans en komt je kind dichter te staan bij wie hij of zij is.
Ten alle tijden gaat het om het welzijn van jouw kind.
Als jouw kind last heeft van A hoeft niet te betekenen dat de beste insteek is via weg A.
Dat kan net zo goed B zijn en kom ik uiteindelijk bij A terecht.
Veel hangt samen met elkaar. En vooral de bedrading, de manier hoe jouw kind in elkaar zit, daar is de sessie op gericht.
In afstemming op jouw kind ontstaat er meer overzicht. Voor jouw kind maar ook voor jou als ouder. In het verslag wat je na afloop ontvangt.
Je kunt een kind met PDA helpen door te leren hoe je er mee omgaat.
Voor je kind is het heel aangenaam om zelf meer rust te kunnen ervaren. Dat is iets wat je jouw kind niet kunt aanleren, dat is iets wat mag ontstaan.
Ik zeg altijd, ervaar het eens door een sessie te laten doen.
En kijk van daaruit verder. Misschien was het genoeg. Misschien wil je verder.
Het brengt op alle vlakken meer stabiliteit:
Voor en na de sessie(s) is er contact via de mail. Dit is bij de prijs inbegrepen.
